Kazimierz Łabiak urodził się 19 XI 1925 r. w Rohatynie (gm. Rohatyn, pow. rohatyński, woj. stanisławowskie) w rodzinie Antoniego i Marii. Święcenia kapłańskie przyjął 29 VI 1954 r.

Po zakończeniu działań wojennych przyjechał na Ziemie Odzyskane do Gliwic. Tam ukończył naukę w gimnazjum przerwaną przez wojnę. Maturę zdał w 1947 r. w Prywatnym Gimnazjum i Liceum im. Św. Jacka w Katowicach. Po maturze wstąpił do Opolskiego Wyższego Seminarium Duchownego mieszczącego się wówczas w Krakowie w ramach Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zły stan zdrowia spowodował opuszczenie seminarium, jednak chęć służby pozostała. W połowie roku 1951 r. udał się do swojego wujka ks. Kazimierza Terleckiego proboszcza par. Świętej Rodziny w Szczecinie. W sierpniu 1951 r. został przyjęty do Seminarium Duchownego w Gorzowie Wlkp. Święcenia kapłańskie przyjął 29 VI 1954 r. w katedrze gorzowskiej z rąk bp. Herberta Bednorza.

Placówki duszpasterskie:

VIII 1954 – XII 1955 - Chojna (par. NSPJ)

XII 1955 – II 1957 - Szczecin-Dąbie (par. Wniebowzięcia NMP)

II 1957 – VII 1957 – Szczecin (par. św. Rodziny)

VII 1957 – VII 1958 - Wałcz (par. św. Mikołaja)

VIII 1958 – II 1959 - kapelan Szpitala Wojewódzkiego w Zielonej Górze

VII 1959 – III 1961 – Zbąszynek (par. Macierzyństwa NMP)

III 1961 - VI 1961 – Szczecin-Skolwin (par. Chrystusa Króla)

VI 1961 – XI 1965 – Ściechów (par. św. Antoniego Padewskiego)

XII 1965 – VIII 1995 – Osowa Sień (par. św. Fabiana i Sebastiana)

W sierpniu 1995 r. przeszedł na emeryturę. Zmarł 30 I 1998 r. w Szpitalu Miejskim w Głogowie. Pochowany został 3 II 1998 r. przy kościele w Osowej Sieni.

Ostatnia zmiana 06 IX 2018 r.